Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011
Κυριακή 17 Ιουλίου 2011
Τρίτη 10 Μαΐου 2011
Δευτέρα 25 Απριλίου 2011
Κυριακή 3 Απριλίου 2011
Από την επιστολή του Vincent Van Gogh στον Theo van Gogh
Arles, 27 Αυγούστου 1888
......................................
Τι κρίμα που η ζωγραφική κοστίζει τόσο πολύ! Αυτήν την εβδομάδα είχα λιγότερες σκοτούρες σε σχέση με άλλες εβδομάδες, οπότε άφησα τον εαυτό μου να χαλαρώσει. Θα έχω ξοδέψει το χαρτονόμισμα των 100 φράγκων σε μία μόνο εβδομάδα, αλλά στο τέλος αυτής της εβδομάδας θα έχω τέσσερις εικόνες και ακόμα και αν υπολογίσω το κόστος όλων των χρωμάτων που χρησιμοποίησα, η εβδομάδα δεν θα είναι μόνο σπατάλη.
Σηκωνόμουν νωρίς κάθε μέρα και δούλευα σκληρά και για πολλές ώρες χωρίς να αισθάνομαι αδυναμία. Αλλά δυστυχώς ζούμε σε ημέρες κατά τις οποίες δεν υπάρχει ζήτηση για αυτά που κάνουμε, όχι μόνο δεν μπορούμε να τα πουλήσουμε, αλλά όπως βλέπεις στην περίπτωση του Gauguin, ούτε μπορείς να δανειστείς ένα ασήμαντο ποσό βάζοντας ενέχυρο τους πίνακες ακόμα και αν πρόκειται για σημαντικό έργο. Γι αυτό είμαστε έρμαια του κάθε τι που συμβαίνει. Και φοβάμαι ότι αυτό δύσκολα θα αλλάξει στη διάρκεια της ζωής μας. Ωστόσο αν ετοιμάζουμε πλουσιότερες ζωές για τους ζωγράφους που θα ακολουθήσουν τα βήματά μας, αυτό θα είναι κάτι..
Αλλά η ζωή είναι λίγη και ακόμα λιγότερα τα χρόνια που αισθάνεσαι αρκετά τολμηρός για να αντιμετωπίσεις τα πάντα.
......................................
Τι κρίμα που η ζωγραφική κοστίζει τόσο πολύ! Αυτήν την εβδομάδα είχα λιγότερες σκοτούρες σε σχέση με άλλες εβδομάδες, οπότε άφησα τον εαυτό μου να χαλαρώσει. Θα έχω ξοδέψει το χαρτονόμισμα των 100 φράγκων σε μία μόνο εβδομάδα, αλλά στο τέλος αυτής της εβδομάδας θα έχω τέσσερις εικόνες και ακόμα και αν υπολογίσω το κόστος όλων των χρωμάτων που χρησιμοποίησα, η εβδομάδα δεν θα είναι μόνο σπατάλη.
Σηκωνόμουν νωρίς κάθε μέρα και δούλευα σκληρά και για πολλές ώρες χωρίς να αισθάνομαι αδυναμία. Αλλά δυστυχώς ζούμε σε ημέρες κατά τις οποίες δεν υπάρχει ζήτηση για αυτά που κάνουμε, όχι μόνο δεν μπορούμε να τα πουλήσουμε, αλλά όπως βλέπεις στην περίπτωση του Gauguin, ούτε μπορείς να δανειστείς ένα ασήμαντο ποσό βάζοντας ενέχυρο τους πίνακες ακόμα και αν πρόκειται για σημαντικό έργο. Γι αυτό είμαστε έρμαια του κάθε τι που συμβαίνει. Και φοβάμαι ότι αυτό δύσκολα θα αλλάξει στη διάρκεια της ζωής μας. Ωστόσο αν ετοιμάζουμε πλουσιότερες ζωές για τους ζωγράφους που θα ακολουθήσουν τα βήματά μας, αυτό θα είναι κάτι..
Αλλά η ζωή είναι λίγη και ακόμα λιγότερα τα χρόνια που αισθάνεσαι αρκετά τολμηρός για να αντιμετωπίσεις τα πάντα.
Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011
Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010
Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010
Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010
Από την επιστολή του Vincent Van Gogh στον Theo van Gogh
Antwerp, 8-15 Δεκεμβρίου 1885
......................................
......................................
Η μία μελέτη μιας γυναίκας σε ένα στούντιο, ή κάτι που μοιάζει με στούντιο, με τα γιαπωνέζικα αντικείμενα γύρω της. Η γυναίκα φορούσε ένα κοστούμι του κίτρινου και μαύρου. Το χρώμα της σάρκας, λευκό με κάρμιν. Στον περιβάλλοντα χώρο, όλων των ειδών αλλόκοτοι τόνοι..
Η άλλη μελέτη, μισοτελειωμένη, ήταν ένα τοπίο. Κίτρινο σβησμένο, επίπεδα χωράφια μέχρι εκεί που το μάτι μπορεί να δει. Ένα μονοπάτι, μαύρο της στάχτης, τα διασχίζει, παράλληλα με ένα χαντάκι. Πάνω του, ένας ουρανός γκρι λιλά, με τόνους βυσσινί λιλά. Πολύ μακριά το μικρό κόκκινο μπάλωμα του βερμίλιον σε μία στέγη και δύο μικρά μαύρα δέντρα…. Σχεδόν τίποτα, και όμως για μένα τόσα πολλά. Και αυτό εξαιτίας των παράξενων αισθημάτων που μου φέρνει η παράθεση των χρωμάτων..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)