Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Συντήρηση αγιογραφίας


Η εικόνα είναι του 1859. Είχε μαυρίσει σε σημείο να μην είναι αναγνωρίσιμη. Μετά το καθάρισμα (ελπίζω να μην το παράκανα) τα χρώματα είναι υπέροχα, Το χρώμα του φλεγόμενου ουρανού μου αρέσει σε σημείο συγκινήσεως.

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Από την επιστολή του Vincent Van Gogh στον Albert Aurier

Saint-Rémy, 10 ή 11 Φεβρουαρίου 1890
................
Του Γκωγκέν, αυτού του περίεργου καλλιτέχνη, αυτού του περίεργου ατόμου, του οποίου η συμπεριφορά και η εμφάνιση θυμίζουν αόριστα το "Πορτρέτο ενός ανθρώπου" του Rembrandt στην Galerie Lacaze - αυτού του φίλου λοιπόν - αρέσει να κάνει τους άλλους να αισθανθούν ότι ένας καλός πίνακας πρέπει να ισοδυναμεί με μια καλή πράξη. Όχι ότι το λέει έτσι, αλλά στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να είναι κανείς για πολύ μαζί του, χωρίς να του μπει στο μυαλό η ιδέα μιας τέτοιας ηθικής υποχρέωσης.

Λίγες ημέρες πριν, που οι δρόμοι μας χώρισαν, όταν η αρρώστια μου με ανάγκασε να πάω σε ένα άσυλο, προσπάθησα να ζωγραφίσω τον "άδειο χώρο του».

Είναι μια μελέτη της ξύλινης πολυθρόνας του, καφέ και σκούρο κόκκινο, το κάθισμα από πρασινωπή ψάθα, και στη θέση του απόντος προσώπου, ένα αναμμένο κερί στο κηροπήγιο και μερικά μοντέρνα μυθιστορήματα…